پیشگیری از هایپوولمی در بیماران تحت همودیالیز

مقدمه:

بیماران تحت درمان با همودیالیز ممکن است آنمی مرتبط با محدودیت‌ مایعات، از دست دادن خون و اولترافیلتراسیون تجربه کنند. محدودیت‌ مایعات اغلب به منظورجلوگیری از ایجاد مایعات اضافی در بدن بین جلسات دیالیز ضروری است، چرا که می‌تواند منجر به تورم اندامها، تنگی نفس و ... شود. از دست دادن خون ممکن است در زمان وصل وجداسازی بیمار از دستگاه دیالیز و تعبیه راه دسترسی عروقی یا به دلیل عوامل دیگر مانند زخم‌های خونریزی دهنده رخ دهد.

اولترافیلتراسیون:

(حذف مایع اضافی از خون در طول همودیالیز) ، همچنین می‌تواند منجر به برداشت بیش از حد مایعات و عدم تعادل الکترولیت ها شود. هیدراتاسیون مناسب نقش حیاتی در حفظ حجم خون ایفا می‌کند، بنابراین باید به بیماران تحت همودیالیز تاکید شود که به دستورالعمل‌های میزان مجاز مصرف مایعات پایبند باشند.

موارد مهم در تعادل مایعات:

1. جذب و دفع مایعات را اندازه‌ گیری کنید.

بیمار را تشویق کنید تا در یک دفترچه این موارد را یادداشت کند. این کار برای ارزیابی وضعیت مایعات به ویژه در مقایسه با وزن خشک بیمار مفید است. توجه داشته باشید که دفع ادرار ارزیابی نادرستی از عملکرد کلیه در بیماران دیالیزی است. برخی از بیماران، با کمترین عملکرد کلیوی، ادرار دارند، در حالی که در برخی دیگر از بیماران ادرار کاملا قطع شده است.

2. قبل و بعد از دیالیز، وزن بیمار را اندازه‌گیری کنید.

با این روش کاهش وزن در طول زمان، بطور دقیق اندازه‌گیری می شود . این کار اندازه‌گیری میزان اولترافیلتراسیون و میزان برداشت مایعات است.

3. نظارت بر فشار خون و نبض بیمار

کاهش فشار خون، تاکی‌کاردی، نشان‌دهنده کاهش حجم مایعات است.

4. بررسی خونریزی یا خونریزی واضح در محل دسترسی عروقی یا غشاهای مخاطی، زخم‌ها، خون مخفی در مدفوع ، بررسی ترشحات معده

استفاده ازتزریق هپارین‌ سیستمیک در طول دیالیز باعث افزایش زمان انعقاد و قرار دادن بیمار در معرض خطر خونریزی به ویژه در 4 ساعت اول پس از تزریق می‌شود.

5. نتایج آزمایشات زیر را پایش و کنترل کنید.

• Hb/Hct
  که ممکن است به دلیل کم خونی، رقیق شدن خون یا از دست دادن خون کاهش یابد.

• الکترولیت‌های سرم و PH
  عدم تعادل الکترولیتی ممکن است نیاز به تغییرات در محلول دیالیز یا جایگزینی مکمل برای دستیابی به تعادل، داشته باشد.

• آزمایشات PT/aPTT و تعداد پلاکت‌ها
  استفاده از هپارین برای جلوگیری از انعقاد خون در ست دیالیز و صافی، در طول دیالیز باعث تغییرات انعقادی خون می‌شود و خونریزی فعال را تشدید می‌کند.

6. توجه کنید که آیا دیورتیک ها و داروهای ضد فشارخون باید قطع شود.

اگر داروهای کاهنده فشارخون قبل از دیالیز مصرف شده باشند، روند دیالیز اثرات کاهش‌دهنده فشارخون را تقویت می‌کند.

7. مراقب خروج ناگهانی کتتر یا سوزن فیستولا حین دیالیز باشید.

این وضعیت می تواند منجر به خونریزی حاد و متعاقب آن کاهش فشارخون بیمار‌شود.

8. محل دسترسی عروقی را به روش صحیح و موثر پانسمان کنید.

این کار باعث کاهش فشار بر روی محل ورود کانولا شده و از جابجایی ناخواسته و خونریزی از محل جلوگیری شود.

9. در صورت لزوم بیمار را در وضعیت خوابیده یا وضعیت ترندلنبرگ قرار دهید.

اگر کاهش فشارخون رخ دهد، وضعیت‌ خوابیده و ترندلنبرگ می‌تواند بازگشت وریدی را افزایش دهند.

10. در صورت لزوم از محلول‌های وریدی مانند نرمال سالین و یا آلبومین حین دیالیز به میزان مشخص شده استفاده شود.

اگر کاهش فشارخون ناگهانی رخ دهد، ممکن است افزایش دهنده های حجم خون مانند نرمال سالین یا آلبومین حین دیالیز و یا پس از آن مورد نیاز باشند.

11. در صورت نیاز، خون یا فراورده های خونی استفاده شود.

از بین رفتن گلبول های قرمز (همولیز) ، از دست دادن خون طی دیالیز و سایر عوامل منجر به خونریزی، کاهش تولید گلبول های قرمز ممکن است منجر به کم‌خونی شدید یا پیشرونده شود که نیاز به اقدامات اصلاحی دارد.

12. میزان اولترافیلتراسیون را حین دیالیز به میزان مشخص شده کاهش دهید.

کاهش مقدار مایعات که حین دیالیز برداشت می‌شود ، می‌تواند کاهش فشارخون یا کمبود ‌حجم را اصلاح کند.

13. استفاده از پروتامین سولفات برای کنترل خونریزی موثر است.

ممکن است نیاز باشد تا زمان انعقاد را با پروتامین به حالت طبیعی بازگرداند.