چگونه با بیماران دیالیز ارتباط مؤثر برقرار کنیم؟ (بخش دوم)
مهارت های برقراری ارتباط موثر:
زمانی که برای فردی، بیماری مزمن کلیوی تشخیص داده می شود، همواره واکنش روانی وجود خواهد داشت، در عین حال که، این واکنش ها متفاوت خواهد بود. زیرا از نظر تفکر، احساس و درک هر کدام از آنان، از تشخیص و درمان متفاوت خواهد بود.
بسیار مهم است که در نظر داشته باشید که هدف از ارتباط، این است که دیدگاه بیماران درک شده و هم چنین اطمینان حاصل شود که پیام ما، به عنوان پرستار دریافت می شود. یکی دیگر از عناصر کلیدی در برقراری ارتباط موفق با بیماران، آشنایی پرستار با بیمار، گوش دادن به آنچه که برای آنها مهم است و بررسی توانایی آنها در درک مطالب واطلاعات جدید است. اختلالات شناختی در بیماران مزمن کلیوی نسبت به سایر بیماران بیشتر است. پرستاری که بیماران خود را به خوبی می شناسد قادر خواهد بود، نشانه هایی را از آنها دریافت کرده و به سرعت می تواند اطلاعات را منتقل و به سوالات بیمار پاسخ دهد.
برای شروع برقراری این ارتباط، خوب است که با کلمات کلیدی در این باره آشنا شوید:
آمادگی:
اطلاعاتی که می خواهید ارائه کنید تا گفتگو موثر باشد را آماده کنید.
شخصی سازی:
به یاد داشته باشید که هر بیمار یک فرد با ویژگی های خاص خویش است، بنابراین روش های ارتباطی باید این موضوع را مشخص کنند.
گوش دادن فعال:
به آنچه که بیمار می گوید، گوش دهید و آن را تصدیق کنید و با روشی مناسب پاسخ دهید.
آگاهی:
اینکه آیا بین زبان بدن شما و بیمارتان، عدم تطابق رفتاری و گفتاری وجود دارد؟
تمرین مهارت ها و بازخورد آنها:
که همیشه جای پیشرفت وجود دارد. برای اینکه هر ارتباطی مؤثر باشد، پرستار باید به نیازهای بیمار خود آشنا بوده و با توجه به آن، علائم را از بیمار دریافت کرده و اطلاعات درست را با سرعت مناسب به او ارائه دهد. برای رسیدن به این هدف، باید مهارت های زیر افزایش یابد:
احترام به شخص:
همیشه به یاد داشته باشید که بیماران احساس آسیب پذیر بودن، دارند. اذعان به این امر کمک زیادی به شما می کند که بیمار با وضعیت سلامت و درمان خود کنار آید.
گوش دادن:
سخنان بیماران نباید تکرار و یا حرفشان قطع شود. زمانی که بیمار صحبت می کند اگر برای بیماران بصورت کلیشه ای سخنرانی کنید، پس اطلاعات بیمار به عنوان یک فرد منحصر به فرد تنظیم نشده است. اگر وقفه های مکرر ایجاد شود، بیمار ممکن است احساس کند که این وقفه ناشی از آن است که به سخنان او گوش فرا داده نشده است.
آموزش اطلاعات جدید:
دادن اطلاعات باید همیشه با عباراتی که بیمار می تواند آن را درک کند ارائه شود. اگر از اصطلاحات پزشکی استفاده می شود که معنای آن باید، با صبوری برای وی توضیح داده شود. هرگز تصور نکنید که بیمار مسائل پزشکی را درک می کند. یک تصویر یا یک مقایسه برای اصطلاحات استفاده شده در کمک به بیمار در درک موضوع مورد بحث، می تواند بسیار مؤثر باشد.
مدیریت انتظارات:
بیماران انتظارات بسیاری در مورد تشخیص و درمانشان خواهند داشت. بسیار مهم است که این انتظارات را بشناسید و بیمار را تشویق کنید تا در مورد آنها صحبت کند. انتظاراتی که ممکن است برخی از آنها غیر واقعی باشد، حتی طوری که بیمار قادر به درک آنچه که اتفاق می افتد، و اینکه چرا اتفاق می افتد، خواهد بود.
تمرکز بر اهداف:
هدف از ارتباط چیست؟ ارائه اطلاعات، برای توضیح چیزی که بیمارمتوجه نشده است یا اصلاح رفتار بیمار؟
ایجاد اعتماد:
ایجاد یک رابطه بر اساس اعتماد موجب ارتباطی واضح تر و شفاف تر می شود.
نشان دادن همدلی:
مشاهده شرایط، از دیدگاه بیمار می تواند درک متفاوتی را ارائه دهد، که پس از آن می تواند برای تسهیل ارتباط استفاده شود.
برای برقراری ارتباط موثر باید موارد زیر را بخاطر بسپارید:
• اگر بیمار را به خوبی می شناسید، از تجربه زندگی او، جهت تسهیل ارتباطات استفاده کنید.
• آیا بهترین زمان و مکان برای ارائه این اطلاعات وجود دارد؟
• زمان مناسب برای پایان دادن به ارتباط، چه زمانی است؟
• هرگز از این واقعیت غافل نشوید که هر بیمار یک فرد با نیازهای متفاوت است.
راه های افزایش ارتباطات موثر:
1.آمادگی مناسب:
• گاهی اوقات ممکن است نیاز داشته باشید که یک گفتگوی هدفمند با بیمار داشته باشید.
• آیا جنبه خاصی از درمان وجود دارد که آنها به کمک نیاز دارند؟
• آیا اطلاعات و موضوعاتی را شناسایی کرده اید که به این امر کمک می کند؟
• آیا آماده پاسخگویی به هر سوالی هستید که ممکن است بیمار داشته باشد؟
• آیا بیش از یک راه برای ارائه اطلاعات دارید؟
2.تمرین گوش دادن فعال:
به یاد داشته باشید که ارتباط یک فرآیند دو طرفه است. اگر شما به بیمارتان گوش ندهید که چه می گوید، این رابطه شکسته خواهد شد. یک شنونده فعال، نیازمند تمرین است. زمانی که بیمار صحبت می کند و ما به موضوعات بعدی و سوالاتی که می خواهیم بپرسیم، فکر می کنیم، پس فعالانه گوش نمی دهیم. به طور فعال گوش دادن ترکیبی از تشویق بیمار به صحبت کردن از طریق کلامی و نشانه های غیر کلامی و آگاهی از وضعیت عاطفی بیمار است. به چند نمونه از سوالاتی که شنونده فعال بودن را بیان می کنند، توجه کنید:
• وقتی گفتم ... ناراحت به نظر می رسید؟
• حرف هایی که میزنی به نظر می رسد که غمگین هستید؟ ( عصبانی، ناراضی، ناامید، مضطرب و غیره...)
• به نظر می رسد در مورد اینکه چه اتفاقی قرار است بیفتد، کاملا گیج شده اید؟
• این موضوع می تواند ترسناک باشد که ...؟
• به نظر می رسد در مورد .... نگران هستید؟
• به نظر می رسد مطمئن هستید که...؟
• به نظر می رسد که در مورد ...اضطراب دارید؟
• می گویید خیلی ناامید هستید...؟
• یعنی از... می ترسید؟
• به نظر می رسد از موضوع .... ناراحت هستید؟
مهارت ها
گوش دادن واقعی به یک بیمار، فراتر از شنیدن آن است که او چه می گوید و شامل اجازه دادن به او برای صحبت بدون وقفه و داشتن توانایی تفسیر معنای کلمات استفاده شده است.
برای گوش دادن موثر در ارتباط با بیمار، کسب مهارت های زیر ضروری است:
-
با حساسیت مراقب واکنش بیمار باشید. پاسخ بیمار موضوعی که در مورد آن ارتباط برقرار کرده اید، چیست؟
-
به آنچه بیمار می گوید، توجه کنید.
-
از قضاوت بیمار یا محتوای گفته های او خودداری کنید.
-
با پرسیدن سوال، صحبت بیمار را قطع نکنید و اجازه دهید زمان کافی برای صحبت کردن داشته باشد.
-
لازم نیست فوراً پاسخ دهید، زمان بگذارید، فکر کنید و منتظر بمانید.
-
آنچه را که بیمار گفته است تکرار و تفسیرکنید.
-
به معنای عمیق تر پشت کلمات و عبارات استفاده شده، گوش دهید.
-
از آنچه گفته می شود برای ایجاد تصویری از وضعیت بیمار استفاده کنید.
-
اگر آنچه را که بیمار گفته است متوجه نمی شوید، صبر کنید تا صحبت اوتمام شود و در صورت لزوم به دنبال توضیح باشید.
-
اگر متوجه شدید که بیمار منطقی نیست یا چیزی که می گوید، گیج کننده به نظر می رسد، به آرامی صحبت را قطع کنید، و سوالی را مطرح کنید. برای برگشت وی به ادامه ارتباط، باید یک سوال مفید در ذهن داشته باشید بطور مثال:" در ابتدای صحبتمون شما گفتی که ....."
-
هرگونه نگرانی ابراز شده توسط بیمار را بپذیرید.
-
از زبان بدن خود آگاه باشید. برای مثال ممکن است تحت محدودیت زمانی قرار داشته باشید که می توانید با نگاه کردن به ساعت و یا اطراف خود، این محدودیت را نشان دهید.
4.ارائه مؤثر اطلاعات:
هنگامی که در حال ارائه اطلاعات به بیمار هستید، موارد زیر را به خاطر بسپارید:
-
بیش از حد بیمار را تحت فشار قرار ندهید. اطلاعات باید مختصر باشند.
-
در صورت امکان اطلاعات را دسته بندی کنید. این ممکن است حفظ آنچه که گفتید را، برای بیمار آسان تر کند.
-
آنچه را که می خواهید بگویید کوتاه و ساده باشد. هرگز فراموش نکنید که هرچه اطلاعات بیشتری به بیمار بدهید، احتمال حفظ آن کمتر و کمتر می شود.
-
آنچه را که گفته اید چندین بار تکرار کنید. با تخیل فکر کنید که چگونه می توانید این کار را انجام دهید.
-
بیمار را در مورد آنچه شنیده است، بررسی کنید.
-
همیشه از زبان متناسب با بیمار استفاده کنید.
-
از زبان بدن خود آگاه باشید. آیا چیزی که از طریق زبان بدنتان با آنها ارتباط برقرار می کنید با آنچه می گویید مطابقت دارد؟
5.بیمار محوری:
همانطور که پرستاران به عنوان ارتباط دهنده، مهارت های خود را بهبود می بخشند، مهم نیست که پرستار چقدر خوب باشد، گاهی از دست دادن احساس بیمار است که می تواند ارتباط را "غیرفعال" کند. در این زمینه پرستار می تواند با در نظر گرفتن موارد زیر کمک کننده باشد:
-
اگر دیدگاه بیمار نسبت به خود منفی باشد، تصویر او از خود مخدوش می شود. به بیمار کمک کنید وضعیت خود را به شیوه ای متعادل تر ببیند.
-
به بیمار کمک کنید تا ببیند که وضعیت فعلی او بخشی از زندگی اوست نه کل زندگی او.
-
بیمار را از جنبه هایی از بیماری خود که می تواند کنترل کند و جنبه هایی که نمی تواند آن را کنترل کند، آگاه سازید.
-
اجازه دهید بیمار بداند که همیشه مورد قبول و احترام است.
منبع:
