استفاده از مهارکننده های SGLT2 ممکن است خطر شکستگی را در بیماران مبتلا به CKD کاهش دهد

بر اساس تحقیقات منتشر شده اخیر ، در حالی که مهارکننده‌های SGLT2 اغلب با بی‌نظمی‌های متابولیسم استخوان و مواد معدنی مرتبط هستند، اینکه آیا این مهارکننده ها با خطر شکستگی بالاتر در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی مرتبط هستند یا خیر هنوز مشخص نیست.

Arnaud D. Kaze و همکارانش نوشتند:CKD [بیماری مزمن کلیه] اغلب با اختلالات متابولیسم استخوان و مواد معدنی، از جمله متابولیسم غیرطبیعی کلسیم، فسفر، هورمون پاراتیروئید یا ویتامین D و همچنین ناهنجاری در مینرالیزه شدن ، ترنوور، حجم، رشد خطی و قدرت استخوان مرتبط است.

این بررسی شواهد اخیر را در مورد ایمنی SGLT2i [مهارکننده‌های SGLT2] با توجه به متابولیسم استخوان و مواد معدنی تجزیه و تحلیل می‌کند و مکانیسم‌های بالقوه زمینه‌ای و پیامدهای بالینی را مورد بحث قرار می‌دهد.

محققان، مطالعات متاآنالیز منتشر شده اخیر را انجام دادند و دریافتند چندین مورد نشان می دهد که SGLT2i ممکن است سطح فسفات سرم را افزایش دهد و به طور بالقوه بر هموستاز استخوان و مواد معدنی تأثیر بگذارد.

به عنوان مثال، کاناگلیفلوزین با نتایج خوبی در یک مطالعه متقاطع تصادفی با گروه کنترل و دارونما روی 25 بزرگسال سالم همراه بود.

درمان با افزایش سطح فسفات سرم به میزان 16 درصد، FGF-23 پلاسما به میزان 20 درصد و PTH پلاسما به میزان 25 درصد مرتبط بود. بر اساس این بررسی، کاناگلیفلوزین همچنین سطح 1.25-دی هیدروکسی ویتامین D را 10 درصد کاهش داد.

محققان نوشتند: «افزایش جذب مجدد فسفات در لوله‌های کلیوی طی 2 تا 4 ساعت پس از تجویز کاناگلیفلوزین مشاهده شد. اوج سطح FGF-23 حدود 12 ساعت پس از اوج سطح فسفر سرم مشاهده شد.

داپاگلیفلوزین و امپاگلیفلوزین نیز اثرات مشابهی بر روی این نشانگرها نشان دادند. با این حال، تغییرات در نشانگرهای گردش استخوان در مطالعات مختلف متفاوت بوده است.

بر اساس بررسی، SGLT2i یک کلاس نوظهور از داروهای ضد دیابت با اثرات بالقوه مثبت قلبی عروقی و کلیوی در بیماران مبتلا به CKD است. در حالی که مصرف "به طور پیوسته دارو در میان بیماران مبتلا به CKD در حال افزایش است، سازمان های حرفه ای بزرگ استفاده از این دسته دارویی را در این جمعیت بیمار توصیه می کنند."

با این حال، ارتباط بین SGLT2i و خطر شکستگی در بیماران مبتلا به CKD، قطعی نیست. محققان خاطرنشان می کنند که برخی از مطالعات هیچ تفاوت قابل توجهی در خطر شکستگی بین کاربران SGLT2i و غیرکاربران گزارش نمی کنند، در حالی که برخی دیگر نتایج متناقضی را نشان می دهند.

Kaze و همکارانش نوشتند که از آنجایی که استفاده از SGLT2i همچنان در حال افزایش است، نظارت و ارزیابی تأثیر آنها بر سلامت استخوان بسیار مهم است. مطالعات بیشتری باید اثر SGLT2i را بر خطر شکستگی در بیماران مبتلا به CKD، به ویژه آنهایی که در معرض خطر زمینه ای بالاتری هستند، ارزیابی کنند.