گرما و تاثیر آن بر کاهش eGFR

بن کاپلین، رئیس بخش پزشکی کالج دانشگاه لندن و نویسنده ارشد این مطالعه، در نشست مطبوعاتی گفت: « قبلاً می‌دانستیم که افراد مبتلا به بیماری کلیوی در بسیاری از کشورهای فقیر و گرم در سراسر جهان، عوارض شدیدتری از بیماری دارند. اما تا به حال با اطمینان نمی دانستیم که دما و رطوبت، محرک‌های مهمی در پیشرفت بیماری هستند و اینکه دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی با کیفیت، شرایط زندگی، رژیم غذایی، دیابت و مجموعه‌ای از عوامل منجر به شرایط بدتر بیماری در این مناطق می شوند؟!

محققان مطالعه ای را برای ارزیابی رابطه بین شاخص گرما و تغییرات eGFR انجام دادند.

جمعیت مورد مطالعه:

در این مطالعه، 4304 بزرگسال با یا بدون دیابت نوع 2، با نسبت آلبومین به کراتینین ادراری 200 تا 5000 میلی گرم،eGFR 25میلی‌لیتر در دقیقه، و به طور تصادفی با دوز 10 میلی گرم دپاگلیفلوزین خوراکی یک بار در روز یا دارونما انتخاب شدند.

شرایط مطالعه:

برای تجزیه و تحلیل، آب و هوا و داده های eGFR برای 4017 بیمار (میانگین سن، 9/61 سال و میانگین eGFR، 43.3 میلی لیتر در دقیقه) در 393 مرکز در 21 کشور در نظر گرفته شد. بیماران به طور متوسط 28 ماه پیگیری شدند. محققان ارتباط بین درجه حرارت مرکزی بدن بیماران و تغییرات eGFR را در گروه مورد مطالعه بررسی کردند.

نتایج:

بر اساس یافته‌ها، دمای بیش از 30 درجه سانتی‌گراد بطور میانگین در6% از روزها در مراکز مطالعه رخ داده است. در هر دوره 120 روزه، هر 30 روز اضافی و گرمای بالای 30 درجه سانتیگراد با کاهش 6/0٪ در eGFR مرتبط بود. تجزیه و تحلیل‌های بیشتر در طول دوره‌های طولانی‌تر، ارتباطی با تغییرات همودینامیک یا فصلی یا هر دو نشان داد. محققان تاکید دارند بیمارانی که در محیط‌های گرم‌تر هستند، سالانه 3.7 میلی‌لیتر از دست دادن eGFR را در مقایسه با افرادی که در آب و هوای معتدل‌تری هستند، تجربه می‌کنند.

نتیجه گیری:

دکتر کاپلین گفت: "با توجه به اینکه سیاره زمین به دلیل تغییرات آب و هوایی گرمتر می شود، این حقیقت بسیار نگران کننده است. اکنون که این شواهد نشان می‌دهد که گرما چقدر اهمیت دارد، می‌توان مداخلاتی مانند هیدراتاسیون، اجتناب از قرار گرفتن در معرض نورمستقیم خورشید یا سایر اقداماتی که برای مبارزه با اثرات گرمای شدید موثر باشد را برای پیشگیری یا کند کردن روند این وضعیت انجام داد."