خطر بالای مرگ و میر ناشی از عفونت در دیالیزی ها علی رغم کاهش آن

خطر مرگ و میر ناشی از عفونت

بر اساس داده های منتشر شده اخیر، علیرغم بهبود در طول زمان، بیماران دیالیز در معرض خطر مرگ ناشی از عفونت هستند که 20 برابر بیشتر از جمعیت عمومی است. محققانی که یافته‌های خود را در مجله آمریکایی بیماری‌های کلیه ارائه کردند،گرایش و خطرات طولانی مدت مرگ ناشی از عفونت را در بیمارانی که در استرالیا و نیوزلند دیالیز می شدند، ارزیابی کردند. Chanel H. Chong، از مرکز تحقیقات کلیه در بیمارستان کودکان در Westmead در استرالیا، و همکارانش، نوشتند: این تحقیق با هدف برآورد توالی زمانی در بروز مرگ و میر ناشی از عفونت در بیماران تحت دیالیز مبتلا به نارسایی کلیه انجام شد. مطالعه گذشته نگر شامل داده های 46074 بیمار تحت همودیالیز و 20653 بیمار تحت دیالیز صفاقی از سال 1980 تا 2018 بود. شرکت کنندگان از استرالیا و نیوزلند و پیوند بین 164536 تا 69846 نفر در سال پیگیری شدند که تعداد افراد و مدت زمانی که هر فرد در مطالعه صرف می کند به ترتیب برای همودیالیز و دیالیز صفاقی در نظر گرفته می شود.

میزان مرگ و میر در سال اول دیالیز

نتایج نشان داد که از بین 38463 مرگ ثبت شده در طول پیگیری، 12 درصد به عفونت نسبت داده شده است. در این میان عفونت باکتریایی علت اصلی مرگ و میر ناشی از عفونت (71 درصد) است. محققان نوشتند که بیشترین میزان مرگ و میر در سال اول دیالیز رخ داده است.

سایر کشورها:

در حالی که مطالعه کوهورت در استرالیا و نیوزیلند انجام شد، نتایج به دست آمده مشابه نتایج در ایالات متحده بود. بر اساس نتایج سیستم داده های کلیوی ایالات متحده، نسبت مرگ و میر ناشی از عفونت در ایالات متحده در یک بازه زمانی مشابه، 10 درصد بود. اداره ثبت کلیه بریتانیا 18 درصد از مرگ‌های ناشی از دیالیز را به دلیل عفونت گزارش کرده است، همچنین مرکز ثبت مرحله پایانی بیماری‌های کلیه در کشورکره 23 درصد از مرگ‌ها را مرتبط با عفونت گزارش کرده است. به طور کلی، میزان مرگ و میر ناشی از عفونت در این مطالعه 185 در هر 10000 نفر در سال برای بیماران تحت همودیالیز و 232 در هر 10000 نفر در سال برای بیماران دیالیز صفاقی بود. آمارها بر اساس عواملی مانند جنسیت، سن و زمان شروع دیالیز بیمار متفاوت بود. همچنین نویسندگان بیان کردند زنان، افراد مسن و بیمارانی که زودتر دیالیز را شروع کردند (1980-2005 در مقابل 2006-2018) در معرض خطر بیشتری بودند.

مرگ و میر در طول زمان:

بطور چشمگیری، نتایج نشان داد که در طول زمان نسبت مرگ و میر استاندارد شده (SMR) نسبت به مرگ و میر ناشی از عفونت کاهش می یابد. SMR کلی از 37.1 برای بیمارانی که بین سال‌های 1980 و 2005 دیالیز را شروع کرده‌اند به 19.3 برای بیمارانی که بین سال‌های 2006 و 2018 شروع کرده‌اند کاهش یافته است. اگرچه خطر مرگ ناشی از عفونت در بیماران دیالیز بیشتر بود، اما نویسندگان نوشتند:

در طول دو دهه گذشته، میزان مرگ ناشی از عفونت در بیماران تحت دیالیز نگهدارنده کاهش یافته است. نسبت به جمعیت عمومی، خطر بیش از حد مرگ ناشی از عفونت در دهه 1980 از 100 برابر بیشتر شد، اما با گذشت زمان به حدود 20 برابر با بهبودی در هر دو گروه مورد مطالعه کاهش یافت.

این نتایج می تواند با توجه به افزایش خطر مطلق مرگ ناشی از عفونت در جمعیت عمومی و کاهش در بین بیماران دیالیز توضیح داده شود.

نویسندگان نوشتند که محققان قادر به انجام تجزیه و تحلیل برای تعیین روابط علّی بین انواع عفونت و مرگ و میر ناشی از عفونت به دلیل چالش‌ تفکیک داده‌ها نبودند، که در آینده ممکن است به آنها پرداخته شود. با این حال، این مطالعه بر اهمیت تحقیقات در حال انجام تاکید می کند و به دلایل بالقوه برای کاهش میزان مرگ و میر ناشی از عفونت اشاره می کند. چونگ و همکارانش نوشتند:

تجویز به موقع آنتی بیوتیک قبل از قرار دادن کاتتر PD [دیالیز صفاقی] بصورت پیشگیرانه و همچنین مدیریت بهتر یبوست، ممکن است به کاهش خطر کمک کرده باشد. ارجاع زودهنگام به نفرولوژیست ها منجر به برنامه ریزی بهتر دیالیز، کاهش اتکا به کاتترهای عروقی برای دیالیز و امکان ارجاع زودتر برای پیوند کلیه شده است.